Bu makalede, bamyanın yetiştiği bölgeler ve bamyanın yetişmesi için gerekli şartlar hakkında detaylı bilgiler verilecektir. Ülkemizin birçok bölgesinde, özellikle Ege ve Akdeniz bölgelerinde yetiştirilen bamya, Türkiye'de sıklıkla tüketilen ve sevilen bir sebzedir.

Bamya, sıcak iklim sebzesidir. Yüksek sıcaklıkların olduğu bölgelerde gelişim göstererek yüksek verim sağlar. Sıcak iklim sebzesi olmasına rağmen, alıştırılarak düşük sıcaklıklara maruz bırakıldığında 5-6 °C gibi düşük sıcaklıklara dayanabilir. Ancak bu durumda verim oldukça düşer. Gece sıcaklıklarının düştüğü bölgelerde bitki bodur kalır ve sağlıklı ürün vermez. Hava sıcaklığının 15-20 °C, toprak sıcaklığının ise en az 15 °C olduğu dönemlerde tohum ekimi yapılmalıdır.

Bamya, toprak açısından çok fazla seçici değildir. Her çeşit toprakta kolaylıkla yetiştirilebilir. Diğer sebzelerin yetişemediği yer altı su düzeyi yüksek topraklarda da başarıyla yetişebilir. Ancak optimum bir üretim yapmak için derin, geçirgen ve kumlu-tınlı topraklar en uygun toprak tipleridir. Özellikle tohum ekim döneminde fazla toprak rutubetini sevmez. Besin maddelerince, özellikle de azot açısından zengin topraklarda nodium araları uzar ve böylelikle ürün sayısı azalarak verim düşer.

Bamya ekimi genellikle tarlada yapılan karıkların boyun noktalarına ocakvari doğrudan tohum ekimi şeklinde yapılır. Çok az oranlarda da olsa tüplü yetiştirilen fideler ile de üretim yapılabilmektedir. Ancak bu oran oldukça düşüktür. Bununla birlikte düz tarlaya direkt tohum ekimi suretiyle de üretim yapılabilir. Düz tarlada ya da masura şeklinde yapılan üretimlerde bakım işlemleri çeşitlilik göstermez. Sadece masuralı üretimde her ocakta 2 bitki kalacak şekilde seyrekleştirme yapılır. Düz tarlaya yapılan ekimde ise seyrekleştirme gerekirse yapılmalıdır.

Bitki ilk yapraklarını çıkardığında masuralı üretimde her ocak seyreltilir ve ilk çapa yapılır. Masura şeklinde yapılan üretimlerde tohum ekimi ile iklim şartlarına bağlı olarak gerekli olduğu dönemlerde salma şekilde sulama yapılır. Yağmurlama sulama, küllenme hastalığını teşvik ettiği için kesinlikle yapılmamalıdır. Bamya üretiminde özellikle ilk meyveler görüldükten hemen sonra verilen su verim üzerinde olumlu etki yapar.

Bamya, gübreye çok fazla tepki göstermez. Özellikle Marmara Bölgesi'nde kıraç arazilerde hiç su ve gübre verilmeden bamya üretimi yapılabilmektedir. Ancak iyi bir ürün alabilmek için toprak analizi sonuçlarına göre dekara 3-4 kg N, 8-10 kg P2O5 ve 10-12 kg K2O olacak şekilde basit bir ticari gübre verilerek Disk-Harrow ile 0-15 cm derine karıştırılır. Dekara 2-3 ton yanmış olan ahır gübresi uygulaması önerilmektedir. Azotlu gübre uygulamasının sınırlandırılması, bitki boyunun çok uzamasını engellemesi açısından önemlidir. Bamya üretiminde karşılaşılan en önemli hastalık küllenme hastalığı, en önemli zararlısı ise yaprak bitleridir. Bunların dışında bamyanın önemli bir hastalık ve zararlısı yok gibidir. Ancak kök boğazı çürüklüğü gibi fungal orijinli hastalıklara ve beyaz sineklere karşı da gerekli tedbirler alınmalıdır. Bamya üretimini sınırlayan en önemli işlemlerden biri hasattır. Sebzeler içinde hasadı en zor olan sebze bamya olabilir. Nedeni ise ürün, ürün sapı ve yapraklardaki tüylerin hasat esnasında toplayıcıları oldukça rahatsız etmesidir. Eğer herhangi bir önlem alınmadan çıplak elle hasat yapılırsa, tüyler ciddi oranda kaşıntıya yol açar.